Pitanje: Esselamu Alejkum. Potreban mi je odgovor na jedno pitanje što se tiče intimnog odnosa između supružnika. Da li je haram ili grijeh i da li je dozvoljeno da žena tokom intimnog odnosa ispušta glasove kao znak prijatnosti uključujući i da se tako izrazim vulgarne riječi (glasovi). Ako može pojašnjenje, džezakellahu hajran.
Odgovor: Ve alejkumusselamu ve rahmetullahi ve berekatuhu.
Dozvoljeno je i prvo i drugo ako to povećava strast među njima, osim ako sadrži potvoru poput nazivanja žene bludnicom i tome slično. Dozvoljeno je spominjati i nazive genitalija, bilo stručne ili ulične i tome slično, ali ovo drugo kod nas uglavnom ima loše konotacije, asocijacije i vezu sa grešnicima pa je bolje izbjegavati, jer ljude psihički vraćaju u doba džahilijeta, a i može biti put ka korišćenju tih riječi u svakodnevnom govoru.
Kada je Uzvišeni Allah spomenuo u ajetu: “Noćima ramazana vam se dozvoljava ‘refes’ sa vašim ženama…”, mnogi mufessiri Selefa (poput ashaba Abdullaha ibn Omera, tabi'ina Tavusa i Ata'a ibn Ebi Rebaha i drugih) su rekli da je refes vulgaran govor ženi koji im budi strasti.
Kaže Ibn Kutejbe, jedan od imama prvih generacija: “Spominjanje dijelova tijela (genitalija) ne donosi grijeh, već ga donosi napad na čast, lažan govor i ogovaranje.” Ujunul-ahbar, 1/45.
Ali on također kaže: “Nisam ti spomenuo olakšicu korišćenja vulgarnih riječi kako bi to postao tvoj običaj i normala u svakodnevnom životu…”
Tako da to može biti neka prelazna faza za bračni par koji je to govorio ranije pa se prihvatio vjere i polako se uzdiže svojim ahlakom na viši nivo a ne može odmah ostaviti tu naviku, ali nikako ne smije biti obratno, da bračni par koji je brak zasnovao na islamski način i islamskom ponašanju počne koristiti vulgarne riječi tako da im to bude prelazna faza za snižavanje svog moralnog nivoa i vraćanje ponašanja iz doba džahilijeta.
Prenosi se vjerodostojno od Ibn Abbasa da je rekao:
” وهن يمشين بنا هميسا … إن صدق الطير نَنِكْ لميسا ” وذكر أنه قاله وهو محرم. الأثر صحيح عن ابن عباس رواه الطبري في تفسيره (2/ 263 – 264) وسعيد بن منصور (3/ 804) وابن أبي شيبة (3/ 310) والبيهقي في (المعرفة) (2892) والحاكم (3093) وصححه.
drugim riječima pojasnio je dozvoljenost jednog od vulgarnih izraza kao citat poezije, i to tokom ihrama, ako to nije izgovoreno pred ženom, dok van obreda hadždža dozvoljeno je i pred suprugom. To znači da kada postoji potreba za tim nije sporno, tj. ako ne mogu doći do slasti intime osim na taj način može se koristiti čak i po učenjacima koji ga smatraju mekruhom, pod uslovomima koje smo prethodno spomenuli.
Odgovorio: prof. Ersan Grahovac
